Mt.13,54-58 (4/08/2023)
54 Hij kwam in zijn vaderstad [Nazareth, ca. 40km van Kafarnaüm]
en onderrichtte hen
in hun plaats van samenkomst [synagoge],
zodat ze versteld stonden:
“Vanwaar heeft hij die wijsheid
en die machtige daden [wonderen]?
55 Is dat niet de zoon van de timmerman?
Heet zijn moeder niet Maria
en zijn broers Jakobus, Joses, Simon en Judas ?
56 En wonen zijn zussen niet allemaal bij ons?
Vanwaar heeft hij dan dit alles?”
57 En ze namen aanstoot aan hem.
Maar Jezus zei:
“Nergens wordt een profeet zo miskend
als in zijn eigen vaderstad en in zijn huis.”
58 En hij kon daar niet veel machtige daden doen
omwille van hun niet-vertrouwen.
De herkomst van wijsheid is moeilijk te vatten. We kennen allemaal wel iemand die we wijs vinden, maar als we aan die persoon zouden vragen waar hij of zij die wijsheid vandaan heeft, zal die hooguit wat kunnen stamelen. Er zullen wellicht wel een paar sporen klinken, maar heel duidelijk zal het niet zijn.
Wijsheid wordt ons niet meegegeven met de moedermelk. De plaats en de omstandigheden van onze opvoeding geven nooit automatisch garantie op wijsheid – hoewel ze er wél kunnen toe doen. Wijsheid blijkt eerder een ‘weg’ te zijn – meestal een lange weg. Het is iets om geleidelijk op het spoor te komen – en vervolgens keuzes voor dát spoor te durven maken.
Het meeste daarvan is verborgen. Toch ‘straalt’ wijsheid. Haar vertrouwen en durven volgen, ís al zo’n keuze voor het spoor van de wijsheid. De omstaanders in Jezus’ dorp bleven hangen aan zijn opvoedingstijd en durfden die stap naar zijn wijsheid niet zetten. Zal ík dat wél doen?