Verbonden Léven

Lc.9,28b-36 (13/03/2022) 

Jezus nam Petrus, Johannes en Jakobus mee de berg op om te bidden. In het bidden gebeurde het:
het beeld [/de aanblik] van zijn gelaat veranderde en zijn kleding werd stralend wit. Kijk! Twee mannen spraken met hem: Mozes en Elia, die in grootsheid verschenen. Zij spraken over zijn uittocht [exodon: uittocht – hier: sterven – met de implicatie van doortocht én intocht] die hij moest volbrengen in Jeruzalem.
Petrus en degenen die bij hem waren, waren ondertussen overmand door de slaap. Nu klaarwakker geworden, zagen zij zijn grootsheid en de twee mannen die bij hem waren. Toen die aanstalten maakten om van hem weg te gaan, zei Petrus tegen Jezus: “Meester, het is goed dat wij hier zijn! Laten wij drie tenten maken: één voor jou, één voor Mozes en één voor Elia”, niet wetend wat hij zei.
Terwijl hij dit zei, ontstond er een wolk die hen [allen] overschaduwde. Ze [de leerlingen] werden bevreesd toen zij [Jezus, Mozes en Elia] de wolk binnengingen. Er kwam een stem uit de wolk: “Dit is mijn daad-werkelijk geliefde zoon. Luister naar hem.”
Toen de stem verstilde vonden ze Jezus daar alleen. Zij zwegen en vertelden in die dagen aan niemand iets van wat ze gezien hadden.

“Toen de stem verstilde vonden ze Jezus daar alleen.”
Af en toe spreekt G-d luid en duidelijk tegen ons, of zijn er ontmoetingen of gebeurtenissen die zo bijzonder zijn dat wij ze als ‘topervaringen’ benoemen. In de meeste (!) tijden van ons leven is de stem verstild.
Betekent dat dat G-d dan afwezig is? Wie zal het zeggen? Wel is er Jezus. Hem kunnen we altijd zien en horen in zijn verhalen. En dat is blijkbaar voldoende om op weg te gaan! Daarmee moesten de leerlingen het doen. Er is maar één keer zo’n moment vermeld in het Evangelie, en dan nog enkel voor slechts drie van de apostelen!
De stille stem en Jezus’ verhaal is genoeg om aan de slag te gaan, het ‘dal’, de wereld in. ‘Topmomenten’ – van welke slag ook – zijn wel deugddoend én belangrijk, omdat ze ons een richting wijzen, maar zijn niet – nooit – het leven zelf! Het wérkelijke leven speelt zich af in het ‘dal’. Dáárheen worden wij gezonden, ook vandaag, om die verstilde stem te laten klinken: Het is Go(e)d dat wij hier zijn!