Mt. 11,25-30 (29/04/2023)
25 Ook in die tijd zei Jezus:
“Ik prijs en dank je, vader, heer van hemel en aarde,
dat je deze dingen verborgen hebt
voor [eigenmachtige] bekwamen en verstandigen
en ze onthuld hebt
voor [onmachtige] onmondigen.
26 Ja, vader, zo heb jij het goed bevonden voor jouw gelaat.
27 Alles is mij door mijn vader toevertrouwd,
en niemand weet wie de zoon is, behalve de vader,
en niemand weet wie de vader is, behalve de zoon
en aan wie de zoon het wil onthullen.
28 Kom naar mij,
allen die vermoeid bent en onder lasten gebukt,
en ik zal je rust geven.
29 Neem mijn juk op:
laat mij je leermeester zijn
– zachtaardig en deemoedig van hart,
en je zult rust vinden in jezelf.
30 Want mijn juk is teder
en mijn last is licht.
Vandaag even de keuze voor de heilige, ook al is het liturgisch gezien ‘maar’ een ‘gedachtenis’. De titel ‘kerkleraar’ krijg je niet zomaar (kerklerarés nog minder!). Slechts een handjevol heiligen uit onze spiritualiteitsgeschiedenis kregen deze hoogste onderscheiding. We mogen er dus altijd in bewondering voor staan, maar ‘onze Catharina’ heeft het klaargespeeld op amper 33 jaar! Hoe deed zij – en anderen die op erg jonge leeftijd al een hoge wijsheid bereikten – dat?
De keuze voor dít stuk Evangelie zegt het helemaal! Zij belichaamden wat hier staat: bekwaamheid en verstand zijn nuttige hulpmiddelen, maar zeggen op zich niets over de G-dgerichtheid. De erkenning van eigen onmacht en kleinheid daarentegen, zijn een weg naar de levensruimte waarin G-ds barmhartigheid in ons leven kan binnenkomen.
Het klinkt bedrieglijk eenvoudig. Helaas echter is voor de meesten van ons eenvoudig leven … niet eenvoudig … Maar onze leermeester nodigt ons uit, en wij krijgen een heel leven om te leren antwoorden!