Lc.21,5-11 (22/11/2022)
Enkelen wezen nu op de tempel, versierd met z’n mooie stenen en wijgeschenken.
Maar hij zei: “Alles wat je hier aanschouwt, er zullen dagen komen dat geen steen op een andere gelaten wordt, alles zal verwoest worden!”
Ze stelden hem de vraag: “Meester, wanneer zal dat zijn? En wat is het teken wanneer dat gaat gebeuren?”
Hij antwoordde: “Let op dat jullie niet in dwaling raken! Want velen zullen in mijn naam zeggen: ‘Ik ben het, en de tijd is genaderd!’ Volg hen niet! Als jullie horen van oorlogen en onlusten, raak dan niet verschrikt. Deze dingen moeten eerst gebeuren maar zijn niet direct het einde.”
En hij voegde eraan toe: “Volk zal opstaan tegen volk, natie tegen natie, her en der zullen grote aardbevingen zijn, hongersnoden en epidemieën, verschrikkingen en hemeltekenen.”
Nog steeds in de tempel, dat prachtige complex, waar de Joden – eigenlijk terecht – fier op waren – en de anderen jaloers. Jezus ‘ziet’ dat dit spanningsveld op grote problemen zal uitdraaien. Maar hoe belangrijk hij de tempel ook vindt, hij wil ook duidelijk maken dat ‘geloof’ – lees: vertrouwen – eigenlijk nooit vasthangt aan een gebouw of wat voor uiterlijk teken ook.
Zijn leerlingen mogen niet in de war geraken, niet door de ‘schrikwekkende gebeurtenissen’, maar nog minder door innerlijke verwarring. ‘Vertrouwen’ is net iets wat door dat alles heen stand houdt. Het is het innerlijk ‘kompas’ op de woelige zee van de geschiedenis. Tijden – en gebouwen – veranderen; de koers op ‘richting G-d’ niet!
Laat dit voor ons dezelfde aanmoediging zijn. Woelig kun je onze tijden zeker wel noemen, en ongetwijfeld komt vaak de vraag in ons op: wat betekent dat allemaal en wat staat er ons te wachten? Ook aan ons zegt Jezus: Laat je niet afleiden door dwaalprofeten, en volg het spoor van het Vertrouwen.