Lc.1,39-56 (15/08/2022) – hoogfeest Maria Tenhemelopneming
Kort daarop reisde Maria met haast naar het bergland, naar een stad in Judea. Ze ging het huis van Zacharias binnen en begroette Elisabet. Toen Elisabet de begroeting van Maria hoorde, sprong het kind in haar schoot op en Elisabet werd vervuld van heilige geest. Ze riep uit:
“Gezegend ben jij onder de vrouwen
en gezegend de vrucht van jouw schoot!
Vanwaar valt mij dit toe dat de moeder van mijn Heer naar mij toe komt? Kijk! Zodra de klank van je begroeting in mijn oor kwam, sprong het kind in mijn schoot op van uitbundige blijdschap.
Gezegend wie vertrouwde,
want wat haar vanwege de heer is gezegd
zal vervulling vinden.”
En Maria zong het uit:
“Mijn ziel maak groot de Heer,
uitbundig blij is mijn geest om God, mijn bevrijder,
want hij heeft omgezien
naar de kleinheid van zijn dienares.
Kijk! Vanaf nu zullen alle generaties mij gezegend noemen.
Want hij die geestkrachtig is,
deed grote dingen aan mij.
Heilig is zijn Naam!
Zijn barmhartigheid duurt over alle generaties
voor wie hem vreest.
Hij toont machtige daden
en slaat hoogmoedigen van hart uiteen;
machthebbers haalt hij neer van hun troon
en kleinen maakt hij groot;
hongerigen vervult hij met goede gaven
en rijken stuurt hij weg met lege handen.
Hij trekt zich Israël, zijn dienaar, aan,
her-innerend zijn tederheid
– zoals hij het gezegd had tegen onze vaders –
voor Abraham en voor alle generaties, tot in eeuwigheid.”
Maria bleef ongeveer drie maanden bij haar en keerde dan naar huis terug.
Maria zingt vol vertrouwen, wetende dat het niet eenvoudig zal zijn. En toch … Ze zingt en staat ze open en ontvankelijk voor het leven dat haar gegeven wordt. Ze brengt iets aan het licht van een oermoederlijk instinct, een vasthoudendheid en een liefde die bergen verzet. Of ze ooit iets van die gekke zoon van haar heeft begrepen, weet ik niet. Misschien is ze – net als de leerlingen - pas na de verrijzenis gaan begrijpen wat de diepere kern van zijn leven was.
Maar voorafgaand dat geloofsinzicht, voorafgaand alle mooie voorstellingen is er dat onverwoestbaar moederlijke instinct: dit is mijn kind, ik ben er voor hem. Zij verbeeldt het oudste gevoel dat ons leven beheerst: krachtige nabijheid, liefde die zich door geen geweld laat afschrikken, goddelijke liefde. Zo leeft ze: als vasthoudende kracht voorbij leven en dood, als troost voor een met tranen gevuld gezicht. Zo geeft zij het leven door en net als zij mogen ook wij elkaar leven door-geven, in de zorg die we dragen voor elkaar doorheen het leven van alledag.