Joh.12,24-26 (10/08/2021)
Amen, amen, ik zeg jullie: Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, dan blijft hij alleen; maar als hij sterft, draagt hij overvloedig vrucht.
Wie zijn eigen leven liefheeft, verliest het; wie zijn eigen leven in deze wereld loslaat, behoudt het voor het voor het volle leven.
Als iemand mij dienstbaar wil zijn, moet hij mij volgen, en waar ik ben, zal ook mijn dienaar zijn. En als iemand mij dienstbaar is, zal de Vader hem eren.
De diaken Laurentius stierf 1863 jaar geleden … en toch wordt hij jaarlijks over de hele christelijke wereld met een feestdag herdacht!
Wat ‘deed’ hij daarvoor?
Christen zijn ten voeten uit, wat zich voor hem vertaalde in zijn diaken-schap en hem bracht tot op het punt waar hij moest kiezen tussen zijn vertrouwen daarin en zijn eigen hachje redden.
Vertaling van zijn christen-zijn was: zorg voor de noodlijdenden in de stad (Rome). De vervolgers waren echter uit op de goederen die hij daarvoor ter beschikking had. Liever dan maar uitdelen dan het in hun handen laten vallen. – Waarmee hij natuurlijk zijn eigen leven wierp in de handen van de vervolgers.
Was het in hún handen? Ja, “in deze wereld” gezien inderdaad. Maar vanuit “het volle leven” bezien, legde hij zijn leven in G-ds handen. En dát is vruchtbare aarde, waarin we misschien wel sterven ‘voor de wereld’, maar juist honderdvoudig (of 1863-voudig, en uiteraard nog veel meer) vruchtbaar worden.
Zo ‘simpel’ is het …