Lc.9,51-56 (3/10/2023)
51 Nu gebeurde het,
toen de dagen van zijn erkenning vervuld zouden worden,
dat Jezus vastberaden
zijn weg ging naar Jeruzalem.
52 Hij zond boden voor zich uit.
Die kwamen in een Samaritaans dorp
om zijn komst voor te bereiden.
53 Maar zij wilden hem niet ontvangen
omdat zijn weg ging naar Jeruzalem.
54 De leerlingen Jakobus en Johannes reageerden hierop:
“Heer, wil je dat wij vuur van de hemel afroepen
om op hen neer te komen en hen te verteren,
zoals ook [de profeet] Elia gedaan heeft?” [2Kon.1,9-15]
55 Maar Jezus keerde zich af
en wees hen op strenge toon terecht:
“Jullie beseffen niet welke geest in jullie leeft!
56 De mensenzoon is niet gekomen
om mensen verloren te doen gaan,
maar om ze te behoeden.”
En zij trokken naar een ander dorp.
Hier hebben we het al: Jezus die zijn leven zal geven uit liefde voor zijn medemensen, en de leerlingen die het (nog) niet snappen. Zij zouden er nog met vuile voeten door willen gaan en onwilligen – of waren het eerder onwetenden? – bestraffen.
Jezus wijst hen terecht terecht: snap je dan niet dat G-ds Geest een Geest van Léven is, niet van dood. Wat je aan de mensen moet brengen is dus iets wat hen helpt om bij dat Léven te komen, ook als ze er nu nog niets van begrijpen of andere wegen gaan.
Om zelf (wijzelf, als leerlingen van Jezus) dat Léven te brengen bij mensen, moeten wij misschien eerst nog wat beter Jezus volgen, en leren begrijpen dat zijn Lévens-weg loopt via de vastberaden weg van het sterven, het sterven aan onszelf.