Lc.12,49-53 (14/08/2022)
“Vuur ben ik komen werpen in de wereld, en hoe verlang ik dat het al oplaait!
Ik moet in een doop worden ondergedompeld en hoe ben ik erop gespannen tot die is volbracht.
Denken jullie dat ik vrede op aarde ben komen brengen? Nee, zeg ik jullie! Niets anders dan verdeeldheid! Vanaf nu zullen vijf in één huis verdeeld zijn: drie tegen twee, twee tegen drie. Verdeeld zullen zijn vader tegen zoon en zoon tegen vader, moeder tegen dochter en dochter tegen moeder, schoonmoeder tegen haar schoondochter en schoondochter tegen haar schoonmoeder.”
De weg van Jezus en het Evangelie is niet vrijblijvend. Sommige zaken zijn onverzoenbaar: dat er rafelrandmensen bestaan, is onverenigbaar met barmhartigheid; geldklopperij is onverenigbaar met rechtvaardigheid enz… Er zullen keuzes gemaakt moeten worden. Dat was in Jezus’ leven duidelijk en is nu niet anders. Het zijn vaak geen gemakkelijke en zeker geen evidente keuzes. Ze kunnen heel wat weerstand en tegenstand oproepen.
Is dat de doop die Jezus moet ondergaan? Is dat het vuur op aarde? Is dat de onderdompeling en de loutering waarbij je ook in benauwende situaties tegendraads vasthoudt aan wat voor jou in geweten rechtvaardig is? Is dat de moed om niet toe te geven aan een diep verlangen naar vrede met iedereen? Is dat de radicaliteit om niet te kiezen voor de zoete lieve vrede, die de verdeeldheid ontkent, maar wel voor de vrede, die de verdeeldheid heeft overwonnen?